Integracja sensoryczna to sposób, w jaki wykorzystujemy odbierane bodźce do celowego działania. Nasze zmysły (słuch, wzrok, czucie) dostarczają informacje o kondycji naszego ciała i otoczeniu wokół nas. Mózg nieustannie lokalizuje, odbiera, segreguje i zarządza tymi informacjami. Gdy płyną one w prawidłowej organizacji w sposób zintegrowany, mózg może ich używać do formowania prawidłowych reakcji w uczeniu się, zachowaniu czy percepcji. Kiedy strumień jest zdezorganizowany, funkcjonowanie układu nerwowego ulega zaburzeniom.
Zaburzenia integracji sensorycznej polegają więc na nieefektywnym przetwarzaniu bodźców przez układ nerwowy. W konsekwencji dochodzi do nieadekwatnej reakcji na bodziec, np. niemożność usłyszenia i zrozumienia nauczyciela w szumie klasy, osłabione czucie bólu przy uderzeniu się, zbyt wyraźne odbieranie natężenia światła w pomieszczeniu itp.
Przyczyny
Nie są do końca znane. Wymienia się obciążenia okołoporodowe i prenatalne, genetyczne, wcześniactwo, ciąże mnogie, cesarskie cięcie. Coraz częściej spotykamy wtórne zaburzenia integracji sensorycznej wynikające z nadmiernej lub niedostatecznej stymulacji niemowląt i małych dzieci, z niszczycielskiego działania zdobyczy techniki takich jak tablety i komputery oraz niedoborów naturalnego ruchu.
Integracja sensoryczna jest zalecana w poniższych przypadkach:
- dysleksja
- inne kłopoty z nauką w szkole
- zaburzenia planowania motorycznego
- zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi
- zaburzenia specjalizacji stron ciała (lateralizacji)
- nadwrażliwość lub podwrażliwość w obrębie zmysłu słuchu, dotyku, smaku, wzroku, czucia głębokiego czy przedsionka
- zaburzenia i opóźnienia w rozwoju mowy
- wycofanie, trudności w kontaktach z rówieśnikami
- inne problemy ruchowe
- jako uzupełnienie terapii dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, zespołem Downa, mózgowym porażeniem dziecięcym, FAS
