Jest tak nazywana ze względu na lokalizację tkanki tłuszczowej w rejonach jamy brzusznej, karku i ramion. Najczęściej występuje u mężczyzn, ale także u kobiet po menopauzie.
W stosunku do otyłości obwodowej jest groźniejszą postacią, ponieważ zwiększa ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych (zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca), cukrzycy typu 2, zespół bezdechu sennego, problemów z miesiączkowaniem, problemów z zajściem w ciążę nowotworów endometrium, jajników, piersi, prostaty, jelita grubego.
OTYŁOŚĆ BRZUSZNA ma również wpływ na powstanie insulinooporności. Obecność insulinooporności sprzyja rozwojowi otyłości i rozwija się błędne koło chorobowe zwiększające powikłania otyłości.
Czynnikami zwiększającymi rozwój otyłości są:
- przewlekły stres i związany z nim podwyższony poziom kortyzolu
- spożywanie alkoholu, palenie papierosów, niska aktywność fizyczna
- wysoki poziom insuliny
- częste spożywanie produktów o wysokim indeksie glikemicznym oraz zawierających nasycone kwasy tłuszczowe
Do oceny OTYŁOŚCI BRZUSZNEJ stosujemy pomiar:
1. OBWÓD TALII (Pasa)
Otyłość brzuszną rozpoznaje się przy obwodzie tali (pasa):
≥ 94 cm u mężczyzn
≥ 80 cm u kobiet
2. WSKAŹNIK TALIA–BIODRA - WHR
Oblicza się jako iloraz obwodu talii i bioder (w centymetrach) według wzoru: WHR = obwód talii (cm) /obwód bioder (cm)
Otyłość brzuszną rozpoznaje się przy
WHR >0,9 u mężczyzn
WHR >0,85 u kobiet
LECZENIE otyłości brzusznej i współistniejącej insulinooporności wymaga wsparcia lekarskiego, ponieważ dieta i wysiłek fizyczny nie zawsze są wystarczające.
Chudnij zdrowo! zapraszamy na bezpłatną konsultację lekarską. Więcej
